Stel je voor dat er vanavond aan de schoolpoort een onbekende man en vrouw op je wachten.
Ze spreken een vreemde taal en je begrijpt hen niet. Ze nemen je hand vast en hoewel je het niet wil, zetten ze je in hun vreemde auto. Na een paar uur rijden, stap je uit in een vreemde omgeving. Je krijgt een kamer in een vreemd huis, met een vreemde geur en er zijn ook onbekende mensen in het huis.
Je beseft dat je niet meer "thuis" bent en daar ook niet terug naartoe zal gaan. Er zit niks anders op dan je aan te passen. Je went stilaan aan de mensen, de taal, de geuren, de gewoontes, de omgeving.
En net als je gewend bent aan al dat nieuwe en het onbekende bekend is geworden stap je de schoolpoort uit... en word je opgewacht door een onbekende man en vrouw, met een vreemde auto en een vreemde taal...
Herhaal dit verhaal minstens vijf keer en je vat het leven samen van een meerderheid paarden (en dieren in het algemeen). Voeg er nog een vleugje "je voldoet niet" aan toe en je vat het leven samen van de meerderheid van onze opvangpaarden.
Ik zag tranen in de ogen bij een groot aantal kinderen van Freinetschool Ibis toen ik ze vanochtend dit waargebeurde verhaal bij hun bezoek aan onze paarden vertelde. Iedereen verdient een warme, blijvende thuis. Ook onze dierenvrienden.
Het kwam binnen. En daar ben ik blij om. Want kinderen zijn onze toekomst en kinderen met een open hart kunnen een groot verschil maken.
Hartegroet
Nele 💕
Ook een klasbezoek bij de paarden plannen? Ervaren hoe paarden rust, verbinding, zachtheid en leiderschap brengen? Heerlijk, wanneer komen jullie?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.