Tuinkabouters! (OF: Als Shetlanders grote paarden waren - deel 2)

Pony's in de tuin? Heerlijk is het! 

Onze mini's hebben het gezellige voorrecht om onze tuin te mogen onderhouden. Het doodse gazon van weleer is intussen lekker verwilderd tot een gezond kruidig mini-ponyweitje. Het is enkel opletten geblazen dat de keukendeur dicht blijft of ze plunderen de broodzak op het aanrecht en verbouwen de living. En nog belangrijker: dat het poortje van de moestuin gesloten blijft. De wortelen-in-wording waren al eerder doelwit van ponymondjes en gisteren was de weelderige spinazie van MamaMia er bijna aan.

Zodra het "sloopsyndroom" zijn intrede doet, is het dus tijd om ze te verplaatsen. Unaniem werd beslist om dat gisterenavond nog te doen naar de paddock NAAST de grote paarden Isy en Nicky, want daar valt nog veel te knabbelen. Zo gezegd, zo gedaan. Om dan vanochtend het volgende tafereel te zien vanuit mijn slaapkamerraam:

Juist, Shiva, de kleinste drol staat niet meer NAAST maar BIJ Isy en Nicky en heeft de twee groten al helemaal in haar macht. Of hoe een vrouwtje van 70kilo (twee mannen van samen) 1000kilo dirigeert.

En baggio? Die is nu het vierde wiel aan de wagen. Die kijkt lijdzaam toe hoe 'zijn madame' aanpapt met twee reuzen. Een ponyleven kan heftig zijn...

Zin om kennis te maken met een échte powerwoman in volle kracht? Plan een meet&greet met Shiva tijdens een grondwerkles. Je gaat versteld staan wat die kleine kabouter je kan leren.

Heb een fijne zonnige powerdag 🌞

Nele

In the picture: Chiara

Uit het vriendenboek van Animu Luce. Graag laat ik ook de gouden vrienden van Animu Luce aan het woord in een klein interview. 

Chiara is één van mijn "adoptiekindjes" tussen de opvangpaarden. Als ik een dochter had gehad, had het een Chiara mogen zijn. 🤗

Naam: Chiara

Leeftijd: 17

Woonplaats: Duitsland

Mijn favorieten bij a.l. zijn:  Lyx & Dareng

1. Wanneer en hoe ben je bij Animu Luce terecht gekomen en wat doe je er allemaal?

In 2016 zijn we naar België verhuisd. Toen wist ik nog niet dat ik zo een mooie plek zou ontdekken. Klein Chiara begon nederlands te leren en heeft een oudere vriendin gemaakt, de dochter van de collega van papa. Ze vertelde over Animu Luce omdat ik zelf toen al paard reed maar nog geen passend plekje in België gevonden had. Ik was nieuwsgierig en mama stelde toen voor om eens langs te gaan. Helemaal herinner ik het me niet maar wel dat ik toen op een woensdagnamiddag de eerste keer mee deed aan een paardenpret. Vroeger kwam ik alleen om lesjes te volgen maar vond het toen al leuk om wat te blijven plakken hier en daar. Ondertussen woon ik terug in Duitsland en kom ik zo vaak mogelijk om vooral te helpen met de klussen en om samen te zijn met iedereen en vooral mijn dikke vriend Lyx. Tussendoor neem ik ook deel aan grondwerkslessen of ritjes, het liefst natuurlijk ook met Lyx. :)

2. Hoe zou je Animu Luce omschrijven en hoe voel jij je er?

Animu Luce is een grote familie met een plekje voor iedereen. Als je er graag bij wil horen wordt je met open armen ontvangen en mag helemaal jezelf zijn. Het is een samen leren, groeien en fouten maken.

Ik voel me altijd welkom. Ookal heb ik tussendoor veel twijfels aan mezelf word ik altijd herinnert dat het ok is maar dat ik ook veel dingen kan en vooral mag. Ik krijg altijd steun als ik het nodig heb en krijg ook de kans om iets terug te geven door anderen te steunen in hun werkpuntjes. Het thuis van mijn hartje waar ik altijd open kan zijn en m'n gekke zelf mag laten zien.

3.Wat maakt Animu Luce voor jou anders dan andere paardenplekjes?

Het is eerder een samen zijn en op je eigen tempo leren in plaats van altijd "the best" te moeten zijn. Je maakt vrienden voor het leven en krijgt de kans een band op te bouwen met een trouwe dierenvriend waarmee je samen avonturen mag beleven. De sterke band onderling maakt ook de moeilijkste klussen een kinderspel.

4. Wat vind je de fijnste activiteiten bij Animu Luce?

Het samen zijn met Lyx. Niet het rijden, het grondwerk of iets anders maar vooral het chillen met mijn vriend zonder verwachtingen. Het liefst in de wei of in het bos. Rondwandelen, een beetje spelen en samen lui zijn.

5. Wat is je favoriete herinnering bij Animu Luce?

Ik heb opzich suuuuper veel favoriete herinneringen, één kan ik niet kiezen maar me wel op twee beperken. De eerste is mijn galopje met Dareng. Het was de eerste keer dat ik met haar een galopje heb gedaan en dus was ik aan het touw. Dareng, een super knappe en sportieve arabier vliegt de berg op met klein Chiara. Het was super plezant maar op een gegeven moment gingen we een beetje scheef naar links en werden trager. Toen ik omkeek herinnerde ik me dat we Nele ook nog mee hadden. Ze mocht dus ook een sprintje trekken maar ik denk dat Dareng just iets sneller was. Een best wel grappige maar ook fijne herinnering aan één van de meest fonkelende sterren aan de hemel en de toen nog jonge Chiara en Nele.

De tweede is nog niet zo lang geleden. Het was tijdens een vijfdaagse toen ik mocht beginnen met de training van Lyx. We hebben een uitstap gedaan naar de zwemvijver. Ik had Lyx aan de hand mee en we zijn samen met de groep naar de vijver gewandeld. In de vijver hebben we een dieper stukje gezocht en ik mocht op zijn rugje kruipen. Daar hebben we samen onze eerste kleine stappen gezet. Dit was het begin van ons verhaal dat met veel vertrouwen en geduld blijft doorgaan tot vandaag.

6. Welke herinnering zit er voor altijd in je geheugen gegrift?

De avondwandeling met Star. Het was een vrijdagavond en tijdens een rit mocht ik hun begelijden met Star aan de hand. Ik kwam eigenlijk om te helpen maar de groep was zelfstandig genoeg dus sloot ik met haar aan de hand aan. Ik was toen nog jong en een beetje onzeker net zoals Star. We moesten allebij nog ons zelfvertrouwen vinden en opbouwen. In iedergeval passeerden we tijdens de rit aan de hondenuitloopzone tegenover van Mie Maan. Het was donker dus zagen we niks. Ineens kwam een hond en blafte waardoor Star verschoot. Ik vond het super spannend en riep voor Jokke, die ook aansloot aan de groep. Dat moment heb ik geleerd dat je nooit alleen bent. Jokke kwam af pakte haar eventjes over en toen ik terug rustig was, heb ik doorgezet en besloten om zelf de toer af te maken. 

7. De mooiste / belangrijkste les die ik bij Animu Luce geleerd heb is...

Het is nooit een tegen elkaar maar altijd een met elkaar. Samen zijn we sterker dan alleen. 💓

8. Wat wens je de lezer toe voor de toekoms

HET vinden dat je hart laat openbloeien. Ik heb het al gevonden want anders zou ik niet zo vaak terugkomen. De HET zoektocht gaat dus voor mij verder in het werkleven. Voor de meeste komt het met UPs en DOWNs en wordt het nog een lange weg maar je gaat het voelen als je HET gevonden hebt. 

Dankjewel lieve Chiara voor dit openhartig delen, je liefde en vriendschap al zoveel jaren.

Hartegroet 

Nele 💕

Het raakte hen...

Stel je voor dat er vanavond aan de schoolpoort een onbekende man en vrouw op je wachten. 

Ze spreken een vreemde taal en je begrijpt hen niet. Ze nemen je hand vast en hoewel je het niet wil, zetten ze je in hun vreemde auto. Na een paar uur rijden, stap je uit in een vreemde omgeving. Je krijgt een kamer in een vreemd huis, met een vreemde geur en er zijn ook onbekende mensen in het huis. 

Je beseft dat je niet meer "thuis" bent en daar ook niet terug naartoe zal gaan. Er zit niks anders op dan je aan te passen. Je went stilaan aan de mensen, de taal, de geuren, de gewoontes, de omgeving. 

En net als je gewend bent aan al dat nieuwe en het onbekende bekend is geworden stap je de schoolpoort uit... en word je opgewacht door een onbekende man en vrouw, met een vreemde auto en een vreemde taal... 

Herhaal dit verhaal minstens vijf keer en je vat het leven samen van een meerderheid paarden (en dieren in het algemeen). Voeg er nog een vleugje "je voldoet niet" aan toe en je vat het leven samen van de meerderheid van onze opvangpaarden.

Ik zag tranen in de ogen bij een groot aantal kinderen van Freinetschool Ibis toen ik ze vanochtend dit waargebeurde verhaal bij hun bezoek aan onze paarden vertelde. Iedereen verdient een warme, blijvende thuis. Ook onze dierenvrienden. 

Het kwam binnen. En daar ben ik blij om. Want kinderen zijn onze toekomst en kinderen met een open hart kunnen een groot verschil maken.

Hartegroet

Nele 💕

Ook een klasbezoek bij de paarden plannen? Ervaren hoe paarden rust, verbinding, zachtheid en leiderschap brengen? Heerlijk, wanneer komen jullie?

Zo ruiter, zo paard... Over spiegelpaarden...

"Nele, mijn paard wil niet meewerken!"

Afgelopen weekend had ik weer een reeksje kwartetlessen in de Paddock. Dat zijn lessen waar er met maximaal 4 ruiters intensief gewerkt wordt aan houding, zit en specifieke doelen per ruiter. Tijdens dat soort lessen ligt de nadruk dus op "werken"; aan jezelf als ruiter op de eerste plaats en daarnaast/daardoor ook aan de flexibiliteit en balans van je paard. 

Ik vind dit soort lessen zalig om te geven. Hoewel het voor tal van ruiters ook aardig confronterend werkt en sommigen (lees: ruiters én paarden) af en toe de handdoek in de ring gooien. 

Ook afgelopen weekend had ik er twee die met blozende kaakjes en een verward paard strandden in het midden van de Paddock: "Nele, hij wil niet meewerken..."

Helaas krijg je van mij dan geen ander paard. Want weet je wat? Dat zogenaamde "koppige" paard is het mooiste kado dat je op dat moment mag krijgen... Want met de juiste techniek en houding kan je met elk paard rijden en wil elk paard met je meewerken. 

Het gaat om leiderschap. Als je paard dat te weinig voelt, zal hij zich onveilig en onzeker voelen en liever in het midden gaan staan wachten tot het gedaan is. Het is een vluchtdier, dus heel erg gericht op leiding en veiligheid. Dat geweldige paard laat zijn ruiter dus in feite heel duidelijk zien waar diens werkpunten liggen. Volhouden is de boodschap. Dit paard kan zijn ruiter gigantisch veel leren. 

Heel vaak vragen mensen dan de volgende les om "niet meer met die koppige van vorige keer" te moeten rijden. En stranden even later met die andere lieverd op dezelfde blozende manier in het midden van de Paddock.

En Eureka! Vaak zien ze dan zelf in dat het gedrag van het paard start vanuit zichzelf. En wat een kado is het dan om met dat heerlijke spiegelpaard te mogen oefenen om te groeien als mens en ruiter.

Paarden die breindood in een treintje achter elkaar aan hobbelen, zal je bij ons niet vinden. Hier wordt gewerkt, aan leiderschap, zelfvertrouwen en echte zelfstandige ruitervaardigheden. 

En reken maar dat je blinkt en schitterende oogjes hebt als de communicatie dan plots wel vlot verloopt en je eerder vervloekte paard opgelucht ademhaalt onder je zadel?

Paarden kunnen het beste in ons naar boven brengen. En daar doen we het voor.

Zonnegroet ☀️ 

Nele 

*Ook zin om de paardenspiegel te ontdekken?*  Hou dan het lesrooster van Animu Luce  in de gaten of plan eens een les of paardencoaching in. We plannen regelmatig privé, duo of kwartetlessen in de Paddock. Maar de spiegel werkt uiteraard ook in het bos, aan de poetsplaats, in de wei...