Ze zei: "Het lijkt wel een dumpstation"

Ik was afgelopen zomer bij een lang-niet-geziene vriendin op bezoek. We gingen wandelen door de velden. Ze vroeg hoe het met vzw Animu Luce ging. En ik deelde honderduit mijn leukste verhalen van de afgelopen paardenkampen en grondwerk-leervakanties,  werkpaardjes-activiteiten en bloopers tijdens het klussen, mijn liefde voor het lesgeven, massagetechnieken, paardenhoefjes bekappen en hoe graag ik train met mijn paardjes... 

Ik ben niet het meest spraakzame type, maar ik denk dat ik nog nooit zoveel woorden gebruikt heb in één uur, als tijdens het eerste deel van die wandeling. Waar het hart van vol is, loopt de mond van over. 

Helaas, de gezellige toon werd op een bepaald moment bedrukt toen het ging over de recent opgevangen paardjes en de gang van zaken bij de paardenadopties. Twee teruggekomen paarden uit adoptie, twee nieuwe erbij.

"Je zou toch het aantal paarden toch afbouwen?", vroeg ze, nadat ze hoorde dat de paardengroep weer was gegroeid.

"Ja", zei ik. "Dat wil mijn verstand. Maar mijn hart zegt vaak anders. En zo gebeurt het dan dat mensen die klem zitten met hun bejaarde pony'tje of onhandelbare paard me bijna smeken om hun dier bij mij in de kudde op te nemen. Dan kan ik niet anders dan mijn hart volgen. Dat is mijn missie in het leven."

Haar mond viel open van verbazing. "Hoe kan je zoiets alleen dragen", zei ze. "Wat een enorme draagkracht heb je nodig om zo'n adoptiepaardenproject met alle bijkomende emoties op je schouders te nemen". 

Dat kwam binnen. Ik werd er stil van. Ze had gelijk. 

Maar ze ging door. Vastbesloten om me wakker te schudden: "En heb je daar een financieel draagvlak voor?" 

Ik keek naar de grond en begon met de punt van mijn laars in de aarde te peuteren. Toevallig hadden diezelfde maand drie mensen hun steunbijdrage voor hun mete-paard opgezegd. Ik was er eveneens achter gekomen dat twee opgevangen paarden door hun vorige eigenaars al drie maanden niet meer financieel werden gedragen. En de twee nieuwe opvangpony's werden ook niet gesponsord door hun vorige eigenaars. 

Ze zei: "Hoe lang ga je de wereld nog op je schouders dragen? En wanneer mogen mensen hun verantwoordelijkheid zelf gaan nemen? Het lijkt wel een dumpstation bij jou. Nele zal het wel oplossen."

De vinger in de wonde. Rechtdoor en zonder er doekjes om te winden. Zo heb ik mijn vriendinnen graag. Ze gaf me een knuffel en we wandelden in stilte door.

Ik denk dat ik nog nooit zo weinig woorden gebruikt heb in één uur, als tijdens de tweede helft van die wandeling. Mijn interne dialoog draaide echter op volle toeren. En gelukkig kwamen er na die wandeling een paar mooie inzichten en plannen: 

• Over Projectpaarden, REHOME-paarden, REHAB-paarden en Adoptiepaarden. Daarover vertel ik jullie in een volgende blog graag meer.

• Over Animu Luce als VZW en wat een "ver-eniging" betekent. JA, ik hou enorm van Animu Luce. Het is mijn grootste passie in mijn leven en ik zou niets liever willen dan het verder vorm te kunnen geven. Maar NEEN, ik kan en wil deze VZW (= VERENIGING) niet alleen dragen. Ik hoor het ook niet alleen te dragen.

Begrijp  me niet verkeerd... Ik ben mega-dankbaar voor al het moois dat er al is: een wekelijks team helpende werkpaardjes voor de fysieke klussen en een aantal trouwe financieel steunende p/meters of andere paardenvrienden. 

Het draagvlak mag echter groter worden. Een groter deel van de mensheid mag mee instaan voor het financieel dragen van de paarden uit onze wegwerpmaatschappij.

Daarom breng ik graag onze paardenvriend-formules nog eens onder de aandacht. Via volgende link vind je de infobrochure:  https://docs.google.com/document/d/1s-aLCDZADSJm-4__Fl9FBDm7akVCnhzrx_Fk7_odkdU/edit?usp=sharing

Wil je deel uit te maken van een financieel draagvlak voor onze paardenfamilie? Contacteer me dan om de formule te zoeken die het best bij jou past. Ken jij bedrijven of instanties die ons op fundamenteel kunnen supporten? Laat het me zeker weten.

Warme groet

Nele 🌻

0479525382

Achter de schermen...

Het zijn net miertjes, ze werken keihard, verkiezen paardenmest boven boeken en ze waren weer sterk vertegenwoordigd de afgelopen weken. Wie zijn het?

Juist: ons prachtige team werkpaardjes!

De eerste weken school ontvluchtend, liever een kruiwagen vullend met paardendrollen, dan hun hoofd met leerstof. En als je ze vraagt waar ze het liefst leren... Tussen hun geliefde viervoeters.

Na een zalige paardenzomer lonkt weer de herfst... En bereiden we alles voor zodat we de paarden zoveel mogelijk comfort kunnen geven wanneer de regen weer in het land is. 

Aangezien de meerderheid van de paarden momenteel nog op de wei van hùn vakantie genieten, is er ruimte voor het team om ook wat grotere klussen te doen. 

En ze zijn er... Zoveel helpende gouden handjes om zoveel werk lichter te maken. Zo mooi om te merken dat voor deze meisjes het tussen paarden vertoeven even fijn is als het rijden.  

Klompjes goud zijn ze, onze werkpaardjes! 💛 De paarden en ik zijn zo dankbaar dat ze er zijn. 

Wil jij ook meewerken tussen de paarden? Deel uitmaken van een prachtige paardenfamilie? Kom dan eens proeven van de zalige vibes van ons werkpaardjes -team. We klussen samen tussen de paarden op woensdagnamiddagen en op zaterdag en zondag. 

Ook onze wekelijkse paardenactiviteiten zijn intussen terug op gang gekomen in privé of duo-trajectjes. Groepsactiviteiten komen er kortelings ook weer aan.

Kom je eens mee klussen of wil je graag een paardenactiviteit plannen? Stuur me een whatsappberichtje om af te spreken en we verwelkomen je met open armen en hoeven. 

Graag tot binnenkort!

Nele 🌻
0479525382

In the picture: Ella

Uit het vriendenboek van Animu Luce... 

Graag laat ik de vriendjes van Animu Luce aan het woord in een klein interview. Vandaag is het aan Ella, een prachtig mensje en een supertalent in heel veel opzichten. Ze blinkt uit in haar respectvolle en lieve omgang met mens en paard en maakt tekeningen waarbij je mond openvalt. Ella is een prachtmeid in onze paardenfamilie.🤗

  

Naam: Ella
Leeftijd: 16
Woonplaats: Bergom
Mijn favorieten bij Animu Luce zijn: De grote vriendelijke reus, Marco, natuurlijk 😊. Maar Fleur, Barry en Yuna hebben zeker ook een speciaal plaatsje in mijn hart, eigenlijk alle paardjes bij Animu Luce.

 1.        Wanneer en hoe ben je bij Animu Luce terecht gekomen en wat doe je er allemaal?

Eigenlijk was het eerst mijn kleine zus, Asa, die af en toe een lesje kwam doen bij AL. Ik ben haar in 2019 denk ik is een keertje mee gaan ophalen, en het eerste paard dat ik zag was zwart, met mooie, lange, zwarte manen. Ik was helemaal betoverd en kwam later erachter dat dat Jalnatje was. Deze ontmoeting was de reden dat ik zo nieuwsgierig geworden was naar AL, dus besloot ik mee te doen met een paardenpret. Ik maakte kennis met alle paarden, de enthousiaste begeleiders en de bruisende animu-luce-energie en wist meteen dat ik daar thuishoorde.

Sindsdien sta ik elke week, tot het klagen van mama en papa toe 😉, in mijn modderschoenen om een handje te komen te helpen. Ik ben geëvolueerd van ‘helpertje’ naar ‘werkpaardje’ en ben hier zo dankbaar voor. Bij Animu Luce kruipt de meeste tijd in het klussen, wat ik echt geweldig vind. Het is een geweldige manier om fysiek bezig te zijn, bij te praten met de anderen en tussen de paarden te zijn. Daarnaast begeleid ik mee lessen en kampjes, train ik af en toe met mijn trainingspaardje en blijf ik zelf bijleren door regelmatig lessen te nemen.

 

2.        Hoe zou je Animu Luce omschrijven en hoe voel jij je er?

AL voelt echt als mijn 2^e thuis. Ik heb het gevoel dat ik op het domein meer heb geleerd over mezelf en anderen dan achter een schoolbank. AL is voor mij een plek om volledig te landen en mezelf zijn. En ik denk dat dit voor de paarden net hetzelfde is… Er is zoveel respect voor mens, paard en planeet.

 3.        Wat maakt Animu Luce voor jou anders dan andere paardenplekjes?

Er zijn zoveel dingen die Animu Luce anders maken. Het feit dat de paarden 24/7 buiten in kuddeverband staan, de natuurlijke communicatie tussen men en paard en natuurlijk ook het megafantastische AL-team dat je altijd met open armen ontvangt. 😊

4.        Wat vind je de fijnste momenten/activiteiten bij Animu Luce?

Hmm, er zijn er zoveel. Samen klussen, kindjes zien open bloeien tijdens de lesjes, samen met je trainingspaard mijlpalen bereiken, lekkere soep krijgen van mama mia in putteke winter,… maar gewoon vooral samen plezier maken en bijleren, in welke situatie dat dit ook is.

 

5. Wat is je favoriete herinnering bij Animu Luce?

Weer zo’n moeilijke vraag, ik zou een boek kunnen schrijven. Maar ik zal er een aantal uitkiezen…

-            Op het einde van een Ouder en kind kamp een aantal jaar geleden waren er een aantal ouders die echt superlieve dingen tegen ons gezegd hebben, als begeleiders. Ze bedankten ons voor het weekend, en voor alle dingen die ze bijgeleerd hebben. Dit vond ik mega fijn, ik voelde mij als 14 jarige echt gezien. Het is zo fijn om te weten dat mensen open staan om überhaupt naar mij als jongere te luisteren en geïnteresseerd zijn in wat ik heb te vertellen. 😊

-            Mijn 1^e zeepaardjes dag, voor de eerste keer samen met Yuna over het strand galopperen. Dit was echt een kinderdroom die uitkwam.

-            Toen ik een kindje aan het begeleiden was, vroeg hij mij: ‘Ella, wat is jou favoriete kleur?’ Ik vertelde hem dat ik eigenlijk van alle kleuren hou. De volgende dag gaf hij mij een tekening met ‘een feestwagen voor ella’ op. Hierbij had hij alle kleurtjes uit zijn kleurpotlodendoos gebruikt. De tekening bewaar ik nogsteeds in mijn doos vol speciale documentjes…

 6. De mooiste / belangrijkste les die ik bij Animu Luce geleerd heb is...

Loop jezelf niet voorbij. Ik ben best wel een perfectionist en wil meestal alles van de eerste keer kunnen. Bij Al heb ik geleerd niet te streng te zijn voor mezelf en mijn grenzen aan te geven. Het is oke als niet alles direct perfect gaat, maar geef zeker niet op. 😊

 

7. Wat wens je Animu Luce, de lezer en jezelf toe voor de toekomst?

Ik wens voor Animu Luce dat het nog jaren mag bestaan, en een steun mag bieden aan nog vele paarden en mensen. Voor mezelf wens ik nog veel leuke momenten bij AL, en vooral de tijd om er altijd te zijn. Ik hoop dat ik AL later kan combineren met verder studeren. Maar, when there’s a will, there’s a way. 😊 En als laatste wens ik de lezer een eigen AL avontuur toe. Het is het beste wat mij is overkomen, en ik zou niet weten hoe ik zonder zou moeten.

 

 Voila, dat was mijn ‘boek’. Alvast dankjewel om te lezen. 😉 Er is nog 1 dingetje dat ik graag zou meedelen. Ik ben geselecteerd om dit jaar in november op inleefreis naar Oeganda te gaan. Dit doe ik samen met de organisatie CooP-Afrika (Cycling out of Poverty). Apart van deze reis verzamelen wij een bedrag om fietsen te kunnen uitdelen om jongeren in Oeganda een betere toekomst te bieden. In de onderstaande link vind je meer info over ons project:

https://sites.google.com/silawesterlo.anker.be/silacycle-afrika

Wil jij dit project steunen? Dat kan, wij organiseren een soep-verkoop. Daarover vind je meer info in de onderstaande link:

https://www.trooper.be/silacycle-soepverkoop

Merci! 😊

 Dankjewel, lieve Ella, voor dit warmhartige interview. En alvast heel veel plezier en succes in Oeganda!